Sinds Aïns terugkeer in Silkon zijn er drie vredige jaren verstreken en de wederopbouw van het land loopt voorspoedig. Koning Artakin en prinses Zaira staan op het punt om te gaan trouwen en Aïn en zijn vrienden krijgen een nieuwe opdracht. Ze moeten Auree, de dochter van de Aardmagier, vinden en bevrijden. Deze zoektocht brengt hen ver in de Brun woestijn waar ze kennismaken met het volk van Hann. Maar op de achtergrond is de vijand druk bezig. De Heren van Drie en de slangengodin Hyadra smeden een complot om Aïn te doden. Aïn heeft de hulp en bescherming van zijn vrienden hard nodig.
Maar wanneer hij de mooie Irdana ontmoet sluit hij hen buiten. Als Irdana op mysterieuze wijze verdwijnt gaat hij haar achter na. Hij zet alles op het spel om haar te vinden zonder aan zijn eigen veiligheid te denken. De gevolgen zijn rampzalig en het lot van Aïn lijkt af te hangen van een eenzame wolvin uit de gedichten van Ulriach.
De Wolvenmeesteres is zowel een voortzetting van een grotere queeste als een nieuw begin. Door de combinatie van vertrouwdheid en nieuwsgierigheid naar het vervolg is dit een boek waar je zonder moeite in weet te komen.
Een nieuw begin en een queeste die verder gaat
Atalanta Néhmoura heeft in de eerste vier delen een fascinerende wereld neergezet. Alle landen en volken hebben een rijke geschiedenis en achtergrond gekregen en de vele personages die een rol spelen hebben ieder een herkenbare identiteit en eigen achtergrondverhaal. Er is veel gebeurd in het leven van Aïn en zijn vrienden. Persoonlijk zijn ze door diepe dalen gegaan of hebben juist het geluk gevonden. Vriendschappen en bondgenootschappen zijn gesloten, maar ook verbroken. Verschillende volken zijn elkaar aarzelend gaan vertrouwen en hebben zo gezamenlijk een machtige vijand weten te verslaan.
Er is een periode afgesloten na de eerste vier boeken. Een nieuwe tijd breekt aan. Toch is het ook een vervolg, want de persoonlijke verhalen van de personages gaan verder in de volgende delen. Bovendien heeft Aïn zijn lotsbestemming als de Ene nog niet volbracht en zijn de vijanden dan weliswaar teruggedrongen, maar nog niet verslagen. Deel vijf van de Kronieken van Ulriach de Waanzinnige: De Wolvenmeesteres, is dan ook een boek waar ik naar uitzag. Het is terugkomen in een vertrouwde wereld met interessante personages, gecombineerd met nieuwsgierigheid naar nieuwe avonturen en ontwikkelingen.
Vlotte schrijfstijl
Vóór het lezen weet de prachtige cover en de intrigerende tekst op de achterkant je alweer het verhaal in te trekken. Door de bekendheid met de personages en deze wereld roept dit direct een levendig beeld op van alles wat er al gebeurd is. Mocht de geografische kennis wat weggezakt zijn, dan staat er een handige kaart in het boek. Het kost geen enkele moeite om weer in het verhaal te komen. De manier van schrijven is erg vlot en leest prettig. Je vliegt als het ware door de tekst heen. Een andere reden is dat er in het begin veel aandacht is voor Aïn, zijn neven en vrienden, waar ik persoonlijk graag over lees. De onderlinge sfeer van vriendschap, het samen ruziën en grappen maken, zorgen ervoor dat het verhaal levendig en persoonlijk blijft.
Ook in dit boek zijn er weer meerdere verhaallijnen die uitgebreid beschreven worden. Aan nog niet afgewerkte lijnen wordt soms even getipt en er worden alweer nieuwe verhalen gestart. Aan alles is te merken dat er een ijzersterk frame en doordacht plan achter al deze lijnen zit. Alles wat er gebeurd is en wat er in dit boek gebeurt past in elkaar en is duidelijk onderdeel van een groter geheel. Hierdoor er ook de rust om te genieten van wat er nu in deel vijf gebeurt omdat er het vertrouwen is dat uiteindelijk alle verhalen uitgewerkt zijn en antwoorden gegeven worden.
Liefde en vriendschap maar ook heftige gevechten
Ook in dit deel spelen liefde, vriendschap en loyaliteit een belangrijke rol. Zowel Aïn als zijn neef Serathan worstelen met hun gevoelens en maken het zichzelf en anderen hiermee erg moeilijk. De band van vriendschap die Aïn opbouwt met de wolvin van de cover is niet alleen belangrijk voor het verhaal, maar ook intrigerend en ontroerend. Het zijn mooie warme verhalen om te lezen. Dat er hierdoor wat minder actie en vaart in het boek zit, is wat mij betreft dan ook geen probleem.
Voor de lezer die van actie en gevechten houdt heeft het boek ook genoeg te bieden. De slangengodin Hyadra is vastbesloten om Aïn te doden en brengt een leger op de been om hem en zijn vrienden in de pan te hakken. Heftige gevechten waarin naast gewone wapens ook magie ingezet wordt zijn het gevolg. Draken werpen zich ook in deze strijd zodat er in de lucht en op de grond gevochten wordt. De strijd wordt niet alleen vanuit het standpunt van Aïn beschreven, maar ook vanuit Hyadra. Zo leer je haar wat beter kennen en ga je iets anders naar haar kijken. Ze verandert niet opeens in een heel aangenaam persoon, maar het wordt wel duidelijk dat er een heel verhaal achter Hyadra zit dat haar gevormd heeft tot wie en wat ze is.
Intriges, dubbelspel en valstrikken maken het voor de hoofdpersonen niet gemakkelijk om te overleven en hun opdracht te vervullen. Zo blijft er spanning in het verhaal en is het nooit zeker wat er zal gaan gebeuren. Zo nu en dan lost een probleem zich wel wat makkelijk op of speelt bij een redding toeval een rol. Maar dat doet niets af aan het leesplezier.
Conclusie
Deel vijf van De Kronieken van Ulriach de Waanzinnige is zowel een voortzetting van een grotere queeste als een nieuw begin. Door de combinatie van vertrouwdheid en nieuwsgierigheid naar het vervolg is dit een boek waar je zonder moeite in weet te komen. Ook de vlotte schrijfstijl draagt hieraan bij.
Er is ruim aandacht in het boek voor liefde en vriendschap, maar het biedt ook heftige gevechten en intriges. Verhaallijnen uit het verleden worden voortgezet en nieuwe lijnen ontstaan in dit boek. Waarbij duidelijk is dat alles klopt en in elkaar past en je als lezer uitziet naar de volgende boeken waarin de verhalen verder gaan.
Eindoordeel: 4 sterren
Connie Flipse